Σ. Παραδιάς : “Ενιαίος” Φόρος Ακινήτων - Η ληξιαρχική πράξη θανάτου της αστικής ακίνητης ιδιοκτησίας ...
Παραθέτοντας την άποψή του σχετικά με το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην φορολογία ακινήτων από 1/1/2014, ο κος ΣΤΡΑΤΟΣ Ι. ΠΑΡΑΔΙΑΣ, Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ και της Διεθνούς Ενώσεως Ιδιοκτητών Ακινήτων (UIPI) μιλάει στο τεύχος Ιανουαρίου 2014 του περιοδικού Epsilon 7.
Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου θα περάσει ο κατ΄ ευφημισμό «ενιαίος» αλλά στην πράξη διπλός φόρος ακινήτων, ως η ληξιαρχική πράξη θανάτου της αστικής ακίνητης ιδιοκτησίας, και η χαριστική βολή στη μεσαία τάξη της χώρας, τους ιδιοκτήτες ακινήτων, την οικοδομή και την κτηματαγορά.
Κατά παράβαση του Συντάγματος και της κοινής λογικής, αλλά και σε αντίθεση με τις αρχικές εξαγγελίες, επιβάλλεται διπλός ετήσιος «ληστρικός» ετήσιος φόρος σε εκατοντάδες χιλιάδες κατόχους αστικών ακινήτων προκειμένου να επιτευχθεί η πλήρης φορολογική απαλλαγή της επαρχιακής εκλογικής πελατείας, ενώ το σύνολο των φορολογικών επιβαρύνσεων στα ακίνητα υπολογίζονται με βάση τις ανύπαρκτες πια αντικειμενικές αξίες του 2007.
Για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας, και συγκεκριμένα πολιτικής επιβίωσης εκείνων που θα τον ψηφίσουν, υιοθετήθηκε το καταστροφικότερο σενάριο ετήσιας φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, ο σχεδιασμός του οποίου, εκτός του ότι θα οδηγήσει σε μέγα δημοσιονομικό «Βατερλώ», παραβιάζει προκλητικά πέντε θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας:
1. Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 1, 2 και 5) ρητά επιβάλλει την ισότιμη και αδιάκριτη συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια βάρη, οι νέες διατάξεις προβλέπουν αυθαίρετες διακρίσειςστη συμμετοχή αυτή ανάλογα με το είδος της ακίνητης περιουσίας τους ως αστικής ή εκτός σχεδίου, υπέρ της μιας κατηγορίας φορολογουμένων και σε βάρος μιας άλλης, μέσω της διπλής φορολόγησής της δεύτερης, δηλαδή των κατόχων αστικής ακίνητης περιουσίας.
2. Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 5) ρητά προβλέπει την αναλογική φορολογική επιβάρυνση των πολιτών («ανάλογα με τις δυνάμεις τους»), που είναι το συνολικό εισόδημα του κάθε πολίτη, επιβάλλονται πολλαπλά φορολογικά βάρη υπολογισμένα με εκθετική μαθηματική επιβάρυνση (δήθεν προοδευτική) με βάση την απλή κατοχή απρόσοδης ακίνητης περιουσίας, με απόλυτη αντικειμενική αδυναμία εκποίησής της, που προκαλείται από την ίδια τη ληστρική φορολογική επιβάρυνσή της.
3. Διότι ενώ κατά το άρθρο 17 παρ. 1 του Συντάγματος «Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους», η διπλή φορολόγηση της αστικής ακίνητης περιουσίας, με βάση αντικειμενικές αξίες ή τιμές ζώνης που είναι πολλαπλάσιες των σημερινών και ληστρικούς φορολογικούς συντελεστές οδηγεί σε έμμεση αλλά νομοτελειακή δήμευση της ιδιοκτησίας.
4. Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ. 1) ρητά προβλέπει το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, οι νέες διατάξεις αποστερούν τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη και συμμετοχής σε κάθε οικονομική συναλλαγή σε όσους πολίτες θα βρεθούν σε αντικειμενική αδυναμία πληρωμής των φορο λογικών υποχρεώσεων.
5. Διότι παραβιάζεται η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 20 του Συντάγματος αφού το σύστημα υπολογισμού του φόρου, καθιερώνει μία σειρά αντικειμενικών –και πρακτικά αμάχητων- τεκμηρίων τα οποία λαμβάνονται περιοριστικά υπόψη προκειμένου να καθορισθεί η φορολογική υποχρέωση, χωρίς ο πολίτης να έχει τη δυνατότητα να αντιτάξει άλλα κρίσιμα στοιχεία απαραίτητα για τον προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας του ακινήτου του, κάτι το οποίο καταργεί κάθε δυνατότητα δικαστικού ελέγχου.Η καταβολή του διπλού αυτού φόρου στα ακίνητα είναι αντικειμενικά αδύνατη, ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες των ξενοίκιαστων ακινήτων με τις τεράστιες αντικειμενικές αξίες και τιμές ζώνης, και τα μηδενικά εισοδήματα. Γι’ αυτό και κάθε ρύθμιση που θα έχει τα χαρακτηριστικά αυτά θα μπορεί και θα πρέπει να προσβληθεί με κάθε νόμιμο μέσο στα ελληνικά και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, στα οποία επαφίενται πλέον οι ελπίδες των ενδιαφερόμενων ιδιοκτητών ακινήτων…
18/01/2014
Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου θα περάσει ο κατ΄ ευφημισμό «ενιαίος» αλλά στην πράξη διπλός φόρος ακινήτων, ως η ληξιαρχική πράξη θανάτου της αστικής ακίνητης ιδιοκτησίας, και η χαριστική βολή στη μεσαία τάξη της χώρας, τους ιδιοκτήτες ακινήτων, την οικοδομή και την κτηματαγορά.
Κατά παράβαση του Συντάγματος και της κοινής λογικής, αλλά και σε αντίθεση με τις αρχικές εξαγγελίες, επιβάλλεται διπλός ετήσιος «ληστρικός» ετήσιος φόρος σε εκατοντάδες χιλιάδες κατόχους αστικών ακινήτων προκειμένου να επιτευχθεί η πλήρης φορολογική απαλλαγή της επαρχιακής εκλογικής πελατείας, ενώ το σύνολο των φορολογικών επιβαρύνσεων στα ακίνητα υπολογίζονται με βάση τις ανύπαρκτες πια αντικειμενικές αξίες του 2007.
Για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας, και συγκεκριμένα πολιτικής επιβίωσης εκείνων που θα τον ψηφίσουν, υιοθετήθηκε το καταστροφικότερο σενάριο ετήσιας φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, ο σχεδιασμός του οποίου, εκτός του ότι θα οδηγήσει σε μέγα δημοσιονομικό «Βατερλώ», παραβιάζει προκλητικά πέντε θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας:
1. Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 1, 2 και 5) ρητά επιβάλλει την ισότιμη και αδιάκριτη συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια βάρη, οι νέες διατάξεις προβλέπουν αυθαίρετες διακρίσειςστη συμμετοχή αυτή ανάλογα με το είδος της ακίνητης περιουσίας τους ως αστικής ή εκτός σχεδίου, υπέρ της μιας κατηγορίας φορολογουμένων και σε βάρος μιας άλλης, μέσω της διπλής φορολόγησής της δεύτερης, δηλαδή των κατόχων αστικής ακίνητης περιουσίας.
2. Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 5) ρητά προβλέπει την αναλογική φορολογική επιβάρυνση των πολιτών («ανάλογα με τις δυνάμεις τους»), που είναι το συνολικό εισόδημα του κάθε πολίτη, επιβάλλονται πολλαπλά φορολογικά βάρη υπολογισμένα με εκθετική μαθηματική επιβάρυνση (δήθεν προοδευτική) με βάση την απλή κατοχή απρόσοδης ακίνητης περιουσίας, με απόλυτη αντικειμενική αδυναμία εκποίησής της, που προκαλείται από την ίδια τη ληστρική φορολογική επιβάρυνσή της.
3. Διότι ενώ κατά το άρθρο 17 παρ. 1 του Συντάγματος «Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους», η διπλή φορολόγηση της αστικής ακίνητης περιουσίας, με βάση αντικειμενικές αξίες ή τιμές ζώνης που είναι πολλαπλάσιες των σημερινών και ληστρικούς φορολογικούς συντελεστές οδηγεί σε έμμεση αλλά νομοτελειακή δήμευση της ιδιοκτησίας.
4. Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ. 1) ρητά προβλέπει το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, οι νέες διατάξεις αποστερούν τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη και συμμετοχής σε κάθε οικονομική συναλλαγή σε όσους πολίτες θα βρεθούν σε αντικειμενική αδυναμία πληρωμής των φορο λογικών υποχρεώσεων.
5. Διότι παραβιάζεται η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 20 του Συντάγματος αφού το σύστημα υπολογισμού του φόρου, καθιερώνει μία σειρά αντικειμενικών –και πρακτικά αμάχητων- τεκμηρίων τα οποία λαμβάνονται περιοριστικά υπόψη προκειμένου να καθορισθεί η φορολογική υποχρέωση, χωρίς ο πολίτης να έχει τη δυνατότητα να αντιτάξει άλλα κρίσιμα στοιχεία απαραίτητα για τον προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας του ακινήτου του, κάτι το οποίο καταργεί κάθε δυνατότητα δικαστικού ελέγχου.Η καταβολή του διπλού αυτού φόρου στα ακίνητα είναι αντικειμενικά αδύνατη, ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες των ξενοίκιαστων ακινήτων με τις τεράστιες αντικειμενικές αξίες και τιμές ζώνης, και τα μηδενικά εισοδήματα. Γι’ αυτό και κάθε ρύθμιση που θα έχει τα χαρακτηριστικά αυτά θα μπορεί και θα πρέπει να προσβληθεί με κάθε νόμιμο μέσο στα ελληνικά και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, στα οποία επαφίενται πλέον οι ελπίδες των ενδιαφερόμενων ιδιοκτητών ακινήτων…
18/01/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου